پلیمریزاسیون اتیلن توسط کاتالیست های late transition metal بر اساس فلز نیکل

کاتالیست ها یlate transition metal بر پایه فلز نیکل و لیگاند های ? دی ایمین دارای تنوع بسیار زیادی می باشند. کاتالیست 9 ،10- بیس ( 2،6 – دی ایزو پروپیل فنیل) فنانترن دی ایمین نیکل دی برماید، از واکنش بین دی متوکسی اتان نیکل دی برماید و لیگاند 9 ،10- بیس ( 2،6 – دی ایزو پروپیل فنیل) فنانترن دی ایمین، تحت شرایط کنترل شده تهیه شده و برای پلیمریزاسیون اتیلن مورد استفاده قرار گرفت. متیل آلومینوکسان (mao) به عنوان کمک کاتالیست مورد استفاده قرار گرفت. برای بدست آوردن شرایط بهینه، پلیمریزاسیون در دما، فشار، زمان و نسبت های مختلف [al]:[ni])) انجام گردید. بیشترین فعالیت کاتالیست در دمای oc 28 به دست آمد، اما با افزایش دما فعالیت کاتالیست کاهش یافت. فعالیت کاتالیست با افزایش فشار مونومری تا فشار 5 بار افزایش یافته و پس از آن به تدریج کاهش پیدا نمود. همچنین با افزایش نسبت مولی کمک کاتالیست به کاتالیست ([al]:[ni]) فعالیت کاتالیست افزایش یافته و پس از نسبت 2000 به تدریج کاهش فعالیت مشاهده گردید. وزن مولکولی متوسط پلیمرهای به دست آمده در دماهای مختلف، محاسبه شد که با افزایش دما، در ابتدا وزن مولکولی افزایش یافت و پس از آن با افزایش دمای بیشتر وزن مولکولی کاهش یافت. پلیمریزاسیون هتروژن اتیلن توسط ساپورت کردن کاتالیست با سیلیکا (sio2) انجام شد که در نتیجه آن مورفولوژی پلیمر بهبود پیداکرد. نکته قابل توجه اینکه پدیده فولینگ رآکتور با بکار بردن سیستم کاتالیستی ساپورت شده حذف شد. و پلیمری با وزن مولکولی و نقطه ذوب بالا بدست آمد. پلیمر حاصله از ساپورت کردن کاتالیست با سیلیکا (sio2) دارای شکل یکنواخت و توزیع سایز ذرات باریکتری می باشد.